Το καθρέφτισμα των συναισθημάτων της παιδικής ηλικίας, στην ενήλικη ζωή
Ότι μας αρρωσταίνει ψυχικά στην ενήλικη ζωή , καθρεφτίζει και μας αποκαλύπτει αυτό που δεν θεραπεύτηκε ποτέ σωστά στην παιδική ηλικία.
Συναισθήματα απαξίωσης, εγκατάλειψης, μοναξιάς, έλλειψης κατανόησης, υποτίμησης , που γίνονται επαναλαμβανόμενα στην καθημερινότητά μας , συχνά καθορίζουν και μία επίκτητη ιδιοσυγκρασιακή δομή. Μία επαναλαμβανόμενη στάση στα πράγματα που μας αγχώνει και μας αρρωσταίνει. Είναι όλα αυτά που δεν γιατρεύτηκαν ποτέ στη παιδική ηλικία, την ώρα που έπρεπε. Για αυτό και η Ομοιοπαθητική θεραπεία στην σωστή χρονική στιγμή, αναιρεί έγκαιρα αυτές τις εκτροπές και είναι εξαιρετικά χρήσιμη στην παιδική ηλικία.
Αλλιώς , στην πραγματικότητα της ενήλικης ζωής, κάνουμε μία άλλη μορφή υποσυνείδητης ομοιοπαθητικής θεραπείας. Προκαλούμε υποσυνείδητα να μας συμβούν οι αντίστοιχες καταστάσεις, που θα μας θυμίσουν τα «όμοια» συναισθήματα, μήπως με κάποιον τρόπο επιτέλους καταφέρουμε να τα ξεπεράσουμε! Μας τυχαίνουν επανειλημμένως , αυτά που εμείς προκαλούμε ! Δεν πρόκειται για ατυχία, αλλά για σοφή «τυχαιότητα»!