Η συμβολή της Ομοιοπαθητικής Ιατρικής στις γυναικολογικές παθήσεις
Η Ομοιοπαθητική Ιατρική είναι ένα αυτοτελές ιατρικό θεραπευτικό σύστημα, εδραιωμένο εδώ και διακόσια περίπου έτη, όταν ο Γερμανός Ιατρός Samuel Hahnemann, εφάρμοσε με επιστημονική επιτυχία την ρύση του Ιπποκράτη: «Τα όμοια τοις ομοίοις εισίν ιάματα» δηλαδή «τα όμοια θεραπεύονται με τα όμοια». Πρόκειται για την θεραπευτική αντίδραση ενός οργανισμού, όταν του χορηγηθεί μία υπέρ-αραιωμένη φυσική ουσία, στην οποία έχει πειραματικά αποδειχθεί η ομοιότητα της δράσης της, με τα συμπτώματα του ασθενούς. Η Ομοιοπαθητική Ιατρική, είναι τελείως ασφαλής, χωρίς παρενέργειες θεραπευτική μέθοδος, χορηγείται άφοβα σε εγκύους και νεογνά και έχει ισχυρά και μόνιμα θεραπευτικά αποτελέσματα. Τα Ομοιοπαθητικά φάρμακα είναι αναγνωρισμένα από τον ΕΟΦ με τον υπ’αριθ. ΔΥΓ3(α)/83657 απόφαση δημοσιευμένη στο ΦΕΚ. αρ.φυλ.59/24-01-06 και χορηγούνται μόνο από εξειδικευμένους Ομοιοπαθητικούς Ιατρούς. Σε πολλές χώρες της Ευρώπης ασκείται σε Νοσοκομειακό επίπεδο, ως επίσημη υπό-ειδικότητα της Ιατρικής.
Η συμβολή της Ομοιοπαθητικής Ιατρικής στον τομέα της Γυναικολογίας είναι σημαντική. Πριν δούμε τα νοσήματα στα οποία μπορεί να συνεισφέρει ουσιαστικά η Ομοιοπαθητική, θα πρέπει να τονίσουμε ότι στην Ιατρική επιστήμη, η συνεργασία των ιατρών διαφόρων ειδικοτήτων είναι απαραίτητη. Είναι βέβαια ευτυχής η συγκυρία για μια γυναίκα να απευθύνεται σε ειδικό γυναικολόγο που είναι και καλά εκπαιδευμένος Ομοιοπαθητικός Ιατρός, αλλά εξίσου σημαντική είναι και η συνεργασία του Γυναικολόγου της με τον Ομοιοπαθητικό Ιατρό που την παρακολουθεί χρόνια.
Γυναικολογικά νοσήματα λοιπόν, στα οποία μπορεί να προσφέρει ουσιαστική συμβολή και θεραπεία η Ομοιοπαθητική Ιατρική είναι: το σύνδρομο των πολυκυστικών ωοθηκών, η ενδομητρίωση πρώτου και δευτέρου βαθμού, οι διαταραχές περιόδου, αμμηνόρροιες, αραιο-ολιγομηνόρροιες, το προεμμηνορυσιακό σύνδρομο, η ιδιοπαθής υπογονιμότης, οι υποτροπιάζουσες κολπίτιδες, η HPV λοίμωξη, οι μαστίτιδες, τα συμπτώματα της εμμηνόπαυσης, ενώ βέβαια σημαντικότατη είναι η συμβολή της Ομοιοπαθητικής Ιατρικής στην αντιμετώπιση συμπτωμάτων κατά τη διάρκεια της κύησης, τον τοκετό και τη λοχεία.
Η ζάλη, η αδυναμία, οι γαστρεντερικές διαταραχές με ναυτία και εμέτους, οι διαταραχές της όρεξης και των κενώσεων, οι κεφαλαλγίες, οι μεταβολικές διαταραχές συμπεριλαμβανομένου και του θυρεοειδούς, οι υποτροπιάζουσες λοιμώξεις, οι αγγειακές διαταραχές ιδιαίτερα των κάτω άκρων και βέβαια οι ψυχικές διαταραχές που μπορούν να εμφανιστούν, αποτελούν μόνο μικρή αναφορά της καθημερινής κλινικής πράξης και προσφοράς της Ομοιοπαθητικής στην έγκυο. Ενδιαφέρον είναι πάντα το γεγονός ότι το αποτέλεσμα μία τέτοιας ήπιας θεραπευτικής προσέγγισης εξαρτάται από τη σωστή εξατομικευμένη προσέγγιση της ασθενούς από τον Ομοιοπαθητικό ιατρό. Κάθε οργανισμός έχει διαφορετικό νευρο-ορμονικό προφίλ και χρήζει εξατομικευμένης ομοιοπαθητικής θεραπείας για να επιτευχθούν τα θεραπευτικά αποτελέσματα.
Στο σημείο αυτό θα αναφερθούμε ειδικότερα για τις πολυκυστικές ωοθήκες και το αντίστοιχο σύνδρομο αυτών.
Με τον όρο πολυκυστικές ωοθήκες περιγράφουμε εκείνες τις ωοθήκες που περιέχουν πολλές μικρές κύστεις, οι οποίες συνήθως δεν ξεπερνούν τα 8 χιλιοστά σε μέγεθος, και που εντοπίζονται τις πιο πολλές φορές ακριβώς κάτω από την επιφάνεια της ωοθήκης. Οι μικρές αυτές κύστεις είναι ωοθυλάκια που περιέχουν ωάρια και που δεν έχουν αναπτυχθεί πλήρως. Οι πολυκυστικές ωοθήκες είναι συχνές στις γυναίκες σε ποσοστό 20 – 30% . Το σύνδρομο πολυκυστικών καλύπτει ένα μεγάλο φάσμα κλινικών εκδηλώσεων, όπως οι διαταραχές περιόδου και μπορεί να συμπεριλάβει και πιο σοβαρές όπως ο κίνδυνος ανάπτυξης σακχαρώδους διαβήτη. Τα πρώτα συμπτώματα εμφανίζονται συνήθως στην εφηβεία, αν και σε πολλές γυναίκες μπορεί να εμφανιστούν αργότερα. Πρόκειται για μια συχνή διαταραχή που συναντάται στο 10 – 15% των γυναικών και δημιουργεί διαταραχές περιόδου, διαταραχές ωοθυλακιορρηξίας και προβλήματα γονιμότητας καθώς και αυξημένη τριχοφυία και προβλήματα ακμής, έως και κατάθλιψη και εναλλαγές διάθεσης. Περιβαλλοντικοί αλλά κυρίως γενετικοί φαίνεται ότι είναι οι παράγοντες που οδηγούν στην εμφάνιση του συνδρόμου των πολυκυστικών ωοθηκών, όπως γενετική διαταραχή στην έκκριση των ανδρογόνων και στην δράση της ινσουλίνης.
Η εξατομικευμένη προσέγγιση της Ομοιοπαθητικής Ιατρικής στις γυναίκες με πολυκυστικές ή σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών, απαιτεί ένα αναλυτικό ιστορικό, μέσα από το οποίο αναζητείται το σύνολο των εκφάνσεων της ορμονικής εκτροπής, στο μεταβολικό, νευρικό και ανοσοποιητικό σύστημα. Για παράδειγμα δεν είναι καθόλου τυχαίες οι εναλλαγές διάθεσης, συμπεριφοράς και συναισθημάτων που βιώνουν οι γυναίκες με σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών, μια που η γενετική διαταραχή στην έκκριση ανδρογόνων επηρεάζει το νευρικό σύστημα, ενώ η διαταραχή στην δράση της ινσουλίνης επηρεάζει το μεταβολικό προφίλ. Δεν είναι καθόλου τυχαία για παράδειγμα η επιμονή του Ομοιοπαθητικού ιατρού στη συνέντευξη με την ασθενή, να μάθει τις διατροφικές της συνήθειες και ανάγκες και την διαφορετική συναισθηματική της απόκριση στα εξωτερικά στρεσογόνα ερεθίσματα. Ουσιαστικά ο Ομοιοπαθητικός ιατρός, σκιαγραφεί ψηφίδα ψηφίδα, το σύνολο της νευρο-ενδοκρινο-ανοσολογικής εικόνας της εκτροπής της ασθενούς, ώστε να καταλήξει σε ένα και μόνο εξατομικευμένο ομοιοπαθητικό φαρμακευτικό σκεύασμα, που θα την αναιρέσει. Η προσέγγιση αυτή αποδεικνύεται εξαιρετικά επιτυχημένη στην καθημερινή κλινική πράξη, μια που πλήθος γυναικών με πολυκυστικές ωοθήκες, έχουν θεραπευτεί μόνιμα με την Ομοιοπαθητική Ιατρική.